توضیحاتی در مورد شریان ریوی

توضیحاتی در مورد شریان ریوی

شریان به رگهایی که خون را از قلب به سایر اندام‌ها منتقل می‌کنند و باعث زنده مان ما می شوند می‌گویند. سرخرگ ششی و سرخرگ آئورت دو سرخرگ اصلی متصل به قلب هستند. شریان از سه بخش اینتیما و مدیا و ادوانتیش تشکیل شده است. بخش اینتیما درونی‌ترین که از بافت سنگفرشی تک لایه است و زیر آن بافت همبند پشتیبان و تیغهٔ الاستیک آن را از مدیا جدا می‌کند. در مدیا عروق خونی و عضله صاف داریم. سرخرگ دیواره ضخیم‌تری نسبت به سیاهرگ دارد ولی قطرداخلی آن کمتر از سیاهرگ است. بافت سرخرگ شامل بافت‌های پوششی، ماهیچه‌ای و پیوندی است. همهٔ سرخرگ‌ها خون روشن (خون حاوی اکسیژن) را منتقل می‌کنند به جز سرخرگ‌های ششی که خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد افزایش تنگی و فشار شریان ریوی نرمال در نوزادان چیست صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

شریان ریوی چیست

شریان ریوی که به انگلیسی به آن Pulmonary artery می گویند ، شریان مهمی است که خون فاقد اکسیژن را از بطن راست قلب به ریه می‌برد تا در آنجا تبادل گاز انجام شود. این شریان در واقع تنها شریانی است که حاوی خون فاقداکسیژن است. این شریان از دریچه شریان ریوی آغاز و پس از چند سانتی‌متر (در زیر قوس آئورت) به دو شریان ریوی راست و چپ تقسم می‌شود. هر کدام از این دو شریان خون را به یکی از ریه‌ها منتقل می‌کند؛ پس از انجام تبادلات گازی در ریه خون دارای اکسیژن از طریق وریدهای ریوی به دهلیز چپ منتقل می‌شود.

بیماری مزمن انسدادی مسیر هوایی

بیماری مزمن انسدادی شُش (به انگلیسی: chronic obstructive lung disease یا COLD) و بیماری مزمن انسدادی مسیر هوایی (به انگلیسی: chronic obstructive airway disease یا COAD) معروف است، نوعی بیماری انسدادی ریوی است که با محدود بودن علامت مسیر هوایی به صورت مزمن شناسایی می‌شود. این بیماری به مرور زمان بدتر می‌شود. اصلی‌ترین نشانه‌های این بیماری شامل مواردی همچون تنگی نفس، سرفه و ایجاد خلط سینه است. بیشتر افرادی که “”برونشیت مزمن”” دارند، به COPD مبتلا می‌شوند

پرفشاری شریان ریوی

یک بیماری ناشایع و پیش‌رونده است و معمولاً در صورت عدم درمان، منجر به مرگ بیمار می‌شود. میانگین بقا پس از تشخیص بیماری بدون درمان، تقریباً سه سال است. متغیرهای مرتبط با بقای کم عبارتند از نارسایی قلبی، پدیده رینود، فشار بالای دهلیز راست، افزایش قابل ملاحظه فشار میانگین شریان ریوی و کاهش شاخص قلبی، حداکثر بروز IPAII، بین سنین ۲۰ و ۴۵ سال است و این بیماری زنان را بیش از مردان درگیر می‌کند. علت IPAH مشخص نیست. با این حال، برخی موارد در خانواده‌ها رخ می‌دهند که پرفشاری فامیلی شریان ریوی (FPAH) نامیده می‌شود. علت ژنتیکی FPAH شناسایی شده و ناشی از جهش در گیرنده پروتئین ریخت‌زای استخوان نوع ۲ و گیرنده‌های مرتبط از خانواده عامل رشد تغییر دهندهٔ ‌ می‌باشد. برخی موارد پرفشاری شریان ریوی با علت ناشناخته با بیماری‌های دیگر مثل عفونت HIV، اسکلرودرمی، سیروز کبدی و مصرف داروهای ضد اشتها ارتباط دارند. مشخصات بافت‌شناختی IPAH، تغییرات در هر دوی دستگاه‌های شریانی و وریدی هستند. درگیری شریان‌ها شایع‌تر است و تغییرات در انتیما، مدیا و ادوانتیس دیده می‌شوند. هیپرتروفی عضلات صاف مدیا، ضخیم شدگی ادوانتیسی و ترومبوز درجایی شریان‌های کوچک ریوی دیده می‌شوند. شبکه شبکه شدن شریان‌های ریوی (plexogenic pulmonary arteriopathy)، یک یافته کلاسیک در IPAH است و شامل هیپرتروفی لایهٔ مدیا، تکثیر و فیبروالاستوز لایهٔ انتیما و آرتریت نکروزان می‌شود. ضایعه شبکه مانند، تکثیر غیرطبیعی سلول‌های اندوتلیوم ریوی همراه با کانال‌های شکاف مانند می‌باشد.

هایپرتنسیون ریوی

هایپرتنسیون ریوی یا پُرفشاری شش در پزشکی به افزایش فشار خون در سرخرگ ریوی یا سیاهرگ ریوی و بطورکل افزایش فشار خون در عروق شش‌ها شناخته شده‌است و منجر به تنگی نفس، سرگیجه، غش کردن، تورم پا و علائم دیگر می‌شود. فشار خون ریوی می‌تواند یک بیماری شدید با کاهش در تحمل فعالیت بدنی و نارسایی قلبی درنظر گرفته شود